شهید آوینی پس از دیدار با آیت الله خامنه ای ،   آبان 1368:

آن صورت ازلی را چه کسی بر این لوح قدیم نقش کرده بود؟ می دیدم که چشمانش فانی است، اما نگاهش باقی. میدیدم که لبانش فانی است، اما کلامش باقی. چشمانش منزل عنایتی ازلی بود و دهانش معبر فیضی ازلی و دستانش... چه بگوییم؟ کاش گوش نامحرمان نمی شنید. لبخند شما شفقت صبح را داشت و شب انزوای ما را شکست.

سر ما و فقدمتان، که وصی امام عشق هستیدو نایب امام زمان (عج)

جان خود در ره اولاد علی می بازیم
همچو مالک به عدوّان ِعلی می تازیم
ای که گویی که خلایق ز ِولی خسته شدند
کوری چشم تو بر سیّدعلی می نازیم